Almost finished!

19 september 2019 - Kakamega, Kenia

We hebben nog een aantal patiënten bezocht  op de afdelingen.
Er was weer zo'n schrijnende casus....een meisje van 11 die uit een boom is gevallen.
Zij had haar arm gebroken en was in het gips gezet.
Het meisje heeft een reactie gehad op het gips....heel de huid laat los en je kijkt op haar pezen en spieren.
Dagelijks wordt de wond verbonden met natte gazen.
's Morgens is het verwisselen van het verband enorm pijnlijk omdat het gaas helemaal vast zit.
Met veel afleiding en goed nat maken konden we het verband verwijderen.
Jeanette en ik wisten niet wat we zagen.
Het was afschuwelijk.
Het meisje gilde van de pijn bij het schoonmaken.
Er was wel pijnstilling voor de wissel gegeven maar blijkbaar niet genoeg.
Ik kon het echt niet aanzien en ben weggelopen.
Nadat de wond verbonden was zei de patiënt naast het meisje: ze heeft ook nog een wond op haar bil.
Ze had daar een diep gat ten gevolge van een intramusculaire injectie die gegeven was
Het meisje is zo dun, de injectienaald was veel te lang!!
En zo kunnen we nog zo veel meer opnoemen.

Na de patiënten bezoeken, hebben de verpleegkundigen de casuïstieken besproken.
We waren verbaasd hoeveel ze weten en hoe goed ze klinisch kunnen redeneren.
Bv de casus van het meisje die uit de boom is gevallen.
De verpleegkundigen herkenden signalen bij het meisje en moeder waardoor het vermoeden bestaat dat er veel meer aan de hand is.
Men heeft hier veel te maken met corruptie/ verkrachtingen/ HIV....
De hoge werkdruk door te veel patiënten is de oorzaak van slechte rapportages.
Wonden en stoma's worden nauwelijks benoemd!
Maar wat wil je ook....
1 verpleegkundige die verantwoordelijk is voor 30 patiënten en soms wel 50!!      3 patiënten in 1 bed!
Dagdiensten van 's morgens 8 tot 6  uur en een gecombineerde avond/nachtdienst van 6 's avonds tot de andere ochtend 8 uur!!!!
Ze krijgen geen onregelmatigheidstoeslag en werken op uitzendkracht basis.
Als ze niet werken, krijgen ze geen geld.
Wij kunnen ons dat toch niet voorstellen!
De verpleegkundigen wilden weten hoe het bij ons geregeld is.
We hebben het verteld en de foto's van onze ziekenhuizen laten zien.
We schaamden ons wel om zo veel luxe!!
Daarna kregen we van iedereen verzoeken om hun toe te voegen met telefoonnummers.
Ze willen zo graag Nederland een keer bezoeken en is komen kijken bij ons.
Maar ik zou niet weten hoe!!
Morgen is het onze laatste dag in het ziekenhuis.
We hebben een aanbeveling geschreven samen met de verpleegkundigen die we zullen presenteren.
Ook hebben we overlegd of de verpleegkundigen een certificaat kunnen krijgen voor het volgen van onze lessen de afgelopen weken.
Ze komen in EIGEN  tijd!
Er werd ons verteld dat hier geen geld voor is. We zijn benieuwd!!

Morgen dus de afsluiting, waarbij we nog een les geven bij de verpleegkundigen op de operatie afdeling. Afscheid zullen nemen van een aantal patiënten en de aanbeveling zullen overhandigen. 

 Wordt dus weer vervolgd.
 

Foto’s

7 Reacties

  1. Marleen:
    19 september 2019
    Pfff...wat heftig wat jullie daar allemaal meemaken. Lijkt me emotioneel heel zwaar maar mooi dat jullie je kennis kunnen delen! Sterkte met afscheid nemen morgen.
  2. Wenda ter Horst:
    19 september 2019
    Wat een enerverende tijd en wat een verschil met onze ziekenhuizen!!
    Werk ze nog en dan even bijkomen.
    Groetjes wenda
  3. Bert Arddsch:
    19 september 2019
    Je zult het idee krijgen van dweilen met de kraan open, maar ieder geholpen mens is er een!
  4. Ada:
    19 september 2019
    Wat hebben wij het goed hier, wat een aangrijpende verhalen, wat bijzonder mooi wat jullie doen, diepe buiging😘
  5. Anja:
    19 september 2019
    Mooi dat jullie een steentje bijdragen. Miedig en zwaar. Wat een onstandigheden. En wat een indrukken.
  6. Marjolein:
    20 september 2019
    Wat een schrijnende verhalen...!
    Succes met jullie laatste dag in het ziekenhuis!😘
  7. Jeanine:
    20 september 2019
    Phoe wat moeten jullie je soms machteloos voelen...! We hebben vaak geen idee hoe het er aan toe gaat elders op de wereld. Goed dat jullie ons een kijkje geven, dan besef je je toch maar weer hoe goed wij het hebben in NL! Geniet nog van de laatste dag en sterkte met afscheid nemen. Liefs, Jeanine